Het geheim van de sprint / The secret of the sprint.

Eindelijk, de combinatie van zon, droog en weinig wind. Te lang heb ik nu binnen gezeten, tijd om het stof er af te rijden.

Zebra Quest ?

Quest 783

   For English please scroll down.

Brrr, toch fris, de start. Bij het wegrijden gelijk al koude handen. Mwah, misschien dat deze straks vanzelf warm worden als het bloed weer begint te stromen.

Nee dus. Zonder schuimdeksel slaat de rijwind naar binnen op m'n handen, het blijft erg fris.
Af en toe, in de schaduw, ligt er  hier en daar plakken ijs en soms voel ik de Kojak doorslippen.

Gelukkig rij ik het grootste gedeelte in de zon en dan is het goed toeven. Ik heb niet echt een route in m'n hoofd, ik zie wel waar ik uitkom. Het eerste stuk maar tegen wind in, zodat ik op de terugweg wind mee heb.
Midden in Zoetermeer merk ik dat de kou toch zo z'n invloed heeft op mijn lichaam. Tja, bomen genoeg hier maar om nou midden in de stad ....
Ach, het zal wel meevallen, voor het begin van de rit nog de laatste druppels eruit gewrongen. Even later rij ik weer buiten Zoetermeer en heb ik nergens meer last van.

Een bukker haalt me in terwijl ik aan het olfen ben.
Hmm. Ik geef gas en ga erachter aan. Het is druk met wandelaars en honden op het fietspad, maar de meeste baasjes houden hun honden goed in bedwang, zodat we er zonder problemen langs kunnen. Op een rustig stuk geef ik wat meer gas en ga er voorbij. Al snel verdwijnt hij in m'n spiegel.
 Ik sla af richting het Bentwoud en zie dat de bukker mij achterna komt. Geef hem eens ongelijk, het is mooi fietsen daar. Eenmaal op het rechte stuk gaat het gas er weer op en ik raak hem kwijt.

Via via kom ik uit in Moerkapelle en ja hoor, wederom doet de kou zijn werk. Nee he, niet hier. Nog een klein stukje en dan ben ik weer bij de Rotte, den nog een klein stukje en dan ben ik thuis. Ik geef wat meer gas en voor ik het weet zit ik weer in de polder.

Zevenhuizen nadert al snel en ik besluit om via de Rotte terug naar huis te gaan. Door Zevenhuizen en dan over de dijk had ook gekund, echter langs de Rotte vind ik mooier.
Naarmate Rotterdam dichterbij komt, wordt de nood ook hoger. Tempo iets verhogen om sneller thuis te zijn dan ? Het schijnt te werken.

Bij de Zevenhuizer plas aangekomen, nog zo'n 10 minuten tot aan huis, zie ik een fotograaf z'n toestel op mij richten. Ik heb net een haakse bocht gemaakt dus mijn snelheid is niet hoog. Dichterbij gekomen spreekt hij mij aan, stelt wat algemene vragen en vraagt of hij nog een foto mag maken. Tuurlijk.
Een paar meter doorrijden om goed in het zonlicht te komen, even wachten tot de tegenliggers gepasseerd zijn en 'klllll...ik', de fotograaf is tevreden. Hij geeft zijn kaartje en we nemen afscheid.
(voor het resultaat zie de foto's hierboven)

Nog een klein stukje boven de plas, mooi met wat flauwe bochten erin en we komen weer in de bewoonde wereld. Oei, nu moet ik toch echt gas geven.
Ik sla de lastige kruispunten over en kies de route waar je goed kan doorrijden.
Uiteindelijk sta ik achter op de parkeerplaats en sta in een recordtijd naast de Quest. Ik gun mezelf niet eens de tijd om Strava af te sluiten, pak de velomobiel tas en ren naar binnen.
Pfew, gered!

En nu weet je dus ook waar die enorme eindsprint op de Strava route vandaan komt ...
Jan, hartelijk bedankt nog voor de foto's.

  At last, a combination of sun, no rain and almost no wind. For too long I've been inside the house, now it's time to ride and get rid of all the dust on the Quest.

Zebra Quest ?

Quest 783

Brrr, chilly at the start. My hands are cold right at the start, well, perhaps they'll get warm when the blood begins to circulate again.

Not quite. Without the foam cover the wind is blowing directly on my hands, keeping them cold. And in the shade there are some patches of ice on which the Kojak sometimes skids.

Most of the time I ride in the sunshine, lovely. I don't have a plan for the route, just start with headwind.
In the middle of the town of Zoetermeer I notice the effect of the cold on my body. Well, plenty of trees here but I couldn't do it right here in the middle of the town ...
I think it's just imagination, just before I start the ride I wrug out the last few drops.
A few moments later I leave Zoetermeer behind and carry on riding.


A guy on a diamond frame racing bike came from behind and overtakes me. Hmm. I couldn't let that happen to me, so I start to chase him. It's quite busy with lost of other people and dogs, luckely most dog owners keep their dogs close to them, so passing them is no problem..
On a straight spot where there's plenty of room, I accelerate and overtake him. Soon he's just a small spot in my mirror.
I take the turn to Bentwoud and on the fly-over I noticed the guy is following me. Perhaps he too likes to ride in the Bentwoud. On the straight road I accelerate and now he disappears completely in my mirror.

Via via I ended up in the town of Moerkapelle and again I notice the effects of the cold on my body. Oh no, not again, not here. Just a few kilometers an then I come to the river Rotte and then I'm almost home.
I accelerate and before I knew it I'm out of Moerkapelle.

The town of Zevenhuizen comes into sight and I decide to go right to the river Rotte instead of going straight through the town. And as Rotterdam comes nearer and nearer, the need to answer natures call gets higher and higher.
Again the tempo goes up, it seems to work. (for now)

Reaching the Zevenhuizer lake, only 10 minutes till home, I see a fotographer pointing his camera at the Quest. I just did a 90 degree turn, so I'm not at full speed and he start asking some general questions about the Quest and he wants to take another picture of teh Quest. Sure, of course.
So I ride out of the shade into the sun were he can take his picture. I just have to wait for oncoming traffic to pass by and 'clll..ick', the photographer is satisfied. He gives me his business card and we say goodbye. (fot the results, see the pictures above)

Just a few more kilometers along the lake and I'm almost home. Hmm, time to speed up again !
I skip the difficult crossings and choose the straight sections where I can ride at maximum speed.
Eventually I reached the parking lot behind my house and in a new record time I'm out of the Quest. No time to close Strava, I just grab the velomobile pannier and run inside.
Pfew, just in time !

So now you kow the secret of the enormous speed at the end of the Strava route ...
And Jan, thank you very much for the pictures.