De nieuwe carbon Strada / The new carbon Strada

05:30. De oude wekkerradio begint te spelen. Over een uur gaat het beginnen.

For English please scroll down.

Want dan heb ik afgesproken met Hans om richting Dronten te fietsen. Marius haalt zijn spiksplinternieuwe Strada op en dan fietst 'ie gezellig mee terug.

De kleding ligt al klaar, t-shirt en korte broek zou genoeg moeten zijn.
10 Graden om mee te beginnen en dan oplopend richting de 18, volgens accuweather.com .
Even wat eten om toch wat in de maag te hebben, wat drinken en de laatste spullen in de Quest.

Iets na half zeven kwam Hans aan. Jack, thermoshirt lange mouw, t-shirt en korte broek. Is dat niet veel te warm ? 'Laagjes' is het toverwoord, je kan het makkelijk uittrekken. Nou, vooruit dan maar.
Lampen aan en daar gaan we dan, op richting Flevoland.

De route hadden we via de routeplanner van de Fietsersbond gehaald. Hans had de mobiele app al geinstalleerd staan en ik had de route al eens anderhalf jaar eerder (mee) gereden richting de Oliebollentocht 2016, dus wat kan er fout gaan ?

Route spreekt voor zich, toch ?

We hebben ervoor gekozen om via Oudewater te gaan, een gedeelte van mijn woon - werk route. Dit is iets om, maar hier weet ik zeker dat we goede fietspaden hebben en goed door kunnen trappen. Dan schieten we in het begin lekker op. Een ideaal begin als je 129 kilometer voor de boeg hebt.

Rijdend door het bos (nou ja, eigenlijk meer een uit de kluiten gewassen plantsoen) gaan we lachend de file op de A20 bij Nieuwerkerk aan de IJssel voorbij.

En bij Gouda komen we Kees -voormalig voorzitter NVHPV- van Malssen tegen. De kilometers glijden probleemloos onder onze Questen door.
In Oudewater neem ik afscheid van mijn vertrouwde woon - werk route en gaat de reis nu echt beginnen. We buigen af richting Woerden, zoveel had ik nog onthouden van de kaart.

Het wordt later en lichter en hele kuddes schooljeugd op de fiets bevolken het fietspad. Ze schrikken als wij hun inhalen (tja, wij rijden nou eenmaal zonder vlaggetje ...) en stoten elkaar lachend aan.

Aan de rand van Woerden stoppen we even om te kijken hoe we nu precies Woerden moeten doorkruisen. Het duurt langer dan ik verwachtte. Ik hoor een hoop gepruttel uit de XS komen, iets over beslaande brilleglazen en slecht kunnen lezen, gevolgd door een weinig zeker klinkende 'We gaan hier naar rechts.'
Hmm.

Gisteren had ik de app zelf ook even getest tijdens het boodschappen doen. De kaart en de positie op de kaart wordt prima weergegeven, echter als je afwijkt van de route klopt de omschrijving niet meer. Je krijgt geen herberekening van de route, nee, de app stuurt je precies terug naar de plek waar je van de route hebt afgeweken, ook al ben je zo goed als bij het eindpunt.
Dit was wel belangrijk om te weten, dus maar even mijn bevindingen naar Hans gemaild.

Het stop proces herhaald zich een paar keer en eenmaal midden in een Vinex wijk informeerde ik voorzichtig (we moesten nog samen 100 kilometer trappen en dan ook nog helemaal terug) of hij mijn laatste mail ook had gezien. 'Oh, bedoelde je het zo.' was zijn reactie.
Juist ja.

Da's pech, asfalt weg !

En ook al zaten we op de goede weg, dan nog krijg je te maken met het verschil tussen theorie en praktijk. Men was druk bezig ons te verwennen met een mooie, strakke asfaltweg echter de planning klopte van geen kant. De oude laag was reeds verwijderd, maar de nieuwe laag was nog lang niet in aantocht. Tijd voor plan 'B', omrijden dan maar.

Het viel mij op dat het steeds grijzer werd in de lucht. Ook wat mistig en af en toe zelfs wat regenspetters.
En opeens realiseerde ik het mij, ik had gekeken naar het weerbericht van Nieuwerkerk a/d IJssel. Dat werkt prima voor korte ritjes in de omgeving zoals ik gewend ben. Hopelijk gaat de zon gauw schijnen, anders maar wat improviseren met dat fleece jack wat achterin de Quest ligt.

Ach, een stukje omrijden kan geen kwaad. Het komt niet op 5 minuten aan. Gewoon lekker gaan liggen en genieten van de rit.
En na een tijdje kom je gewoon in Breukelen aan, waar Hans trakteerde op een lekker bakkie met koek.

Na de koffie was het mijn beurt om fout te rijden. Maar ja, het was ook al weer dik anderhalf jaar geleden dat ik in colonne naar de oliebollentocht 2016 ben meegereden.
Gelukkig was de fout gauw hersteld en spoedig reden we langs het Amsterdam-Rijnkanaal richting het noorden.
Nu stond mij bij dat we aan het eind een brug over moesten, was dat niet de Weesper brug ?
Chef Navigatie vond van niet en ging naar Muiden, want daar moesten we immers oversteken naar Flevoland.

Bijna goed, we moesten richting Muiden, niet naar Muiden. Aan deze beslissing danken wij dan ook de schitterende beelden van de immer pittoreske binnenstad van Muiden, compleet met de ongelijke klinkerweggetjes en de filmscene van 10 minuten wachtend achter een stinkende dieselbus voor een open brug.
Langzaam maar zeker kwamen we steeds dichter in de buurt van Dronten.

Eenmaal de brug over was het vrij simpel, eerst een heel stuk langs het water, door Almere-haven en ter hoogte van de Musweg de Vogelweg op.

En dan maar trappen. Eindeloos kan je hier doortrappen, snelheid is makkelijk boven de 30 km/u te houden. Het viel me op dat er veel takken op de weg lagen. De meeste reed je wel kapot maar sommige protesteerden behoorlijk door luid tegen de bodem van de Quest te slaan. En als je de pech had om een wat dikkere onder het achterwiel te krijgen, dan kwispelde de Quest onverwacht.
Da's ff schrikken dan.

Eindelijk, tijdens een korte pauze op de Vogelweg, begon de zon langzaam maar zeker door te breken. Zo, de krentenbol zit weer achter de kiezen, een paar slokken en nog eventjes doortrappen voor het laatste stukje.

Zes en een half uur later (waarvan in totaal een uur pauze) en 138 kilometer verder konden wij de Questen parkeren bij Velomobiel.nl

De nieuwe FIETS&MAKER Strada

Marius was al lang klaar met afstellen en proefrijden. En de lunch was ook al op. Maar nu we er toch waren hebben we gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat klittenband issues te verhelpen (Paulus, bedankt !) en wat electrieke issue's van de XS te bestuderen.

 

Veel langer konden wij onze pauze niet rekken en uiteindelijk zijn we dan rond 15:00 vertrokken richting huis.

Je kon duidelijk merken dat Marius voorheen in een Quest XS reed; het viel mij op dat zijn Strada wielen vaak akelig dicht langs de rand van de weg reden. Je kan goed zien dat de Strada uitstekende wielen heeft en een grotere wielbasis dan de Quest XS.

De terugweg verliep voorspoedig. Tempo lag niet te hoog, niet te laag. Af en toe een pauze en een krentenbolletje.

Als echte kudde dieren fietsten we gewoon achter Marius aan, die de voorkeur gaf aan de alternatieve, toeristische route. In plaats van een mooie directe lijn zoals op de kaart van de Fietsersbond verscheen, begon het nu meer op een kerstboom te lijken, zeker in de buurt van Abcoude.
'Nog eventjes, jongens, dan krijgen we een hele mooie lange kaarsrechte weg !' Beloofde Marius ons nadat we voor de zoveelste keer waren gekeerd ...
En inderdaad, de weg was ook mooi lang en kaarsrecht, echter wel geplaveid met schots en scheef liggende tegels.

The Good, the Bad and the Coffee

Het werd tijd voor een bakkie. De meeste uitspanningen waren dicht maar gelukkig was daar de Texaco Express Woerden nog open. Even de benen strekken, een bakkie en de laatste druppels eruit persen voor het laatste stuk van de route.

Langzaam maar zeker begon het donker te worden. Niet handig om dan met een zonnebril op te rijden. En ja, ik had de doorzichtige glazen aan boord maar gunde mezelf niet de tijd om de bril om te bouwen. Ik wilde door.
De borden Oudewater en Montfoort kwamen in beeld en uiteindelijk kwamen we uit bij Montfoort.

Montfoort ?!?!? Dat is het laatste dorpje op mijn woon - werk rit naar Nieuwegein ! Ik wil bij Oudewater uitkomen, dat scheelt weer in de kilometers.
Helaas, niets aan te doen. Op richting Oudewater langs de N228.
Lag het nou aan de koffie of aan het benen strekken of  het feit dat ik weer op bekend terrein zat ? Geen idee, maar het viel mij op dat het tempo aardig hoog lag.
Het was ondertussen al dusdanig donker dat ik nog maar 1 lampje zag volgen in mijn spiegels. Verder hoorde ik geen commentaar, dus zal het wel goed zijn.

Ter hoogte van Gouda zwaaide Marius af richting Stolwijk, wij gingen door richting Rotjeknor.

En ergens rond kwart voor tien reed ik de Quest naar binnen. Eindelijk thuis na een schitterende rit van zes uur en drie kwartier (met in totaal een uur pauze) en 148 kilometer.
Gelukkig haalt Marius niet iedere week een nieuwe fiets !  ;-)

De volgende morgen weer fris en fruitig aan het werk. Een vaag gevoel van spierpijn in de benen, ik had erger verwacht na zo'n rit.
Wat ik niet had verwacht was het enorme gevoel van overwinning. Zo van 'Yes, we did it !'.
Niet slecht toch, voor een paar krasse knarren uit Rotjeknor ?

Zoals gedacht, heen en terug, 2x 129 kilometer

Heenweg, 138 kilometer

Terugweg, 148 km

Zoek de 10 verschillen ...

Voor de liefhebbers:

Strava heenrit
Strava terugrit

Relive heenweg
Relive terugweg 

Foto's : Marius, Hans en André.

En als klap op de vuurpijl : Rotterdam - Dronten - Rotterdam, the Movie !!!



  05:30. The old clockradio starts to play. Within one hour it will all begin.

Because that's the time Hans and I will go from Rotterdam to Velomobile.nl in Dronten, where Marius picks up his brand new Strada. Then the three of us will travel back to Rotterdam.

Clothes I selected yesterday, a t-shirt and shorts should be sufficient.
10 Degrees Celcius to start in the morning rising to about 18 degrees Celcius in the afternoon, according to accuweather.com .
I eat some bread to have something in my stomach, drink a cup of thea and put the last things in my Quest.

It was past 06:30, I saw Hans putting his Quest next to the gate. He wore a jacket, thermoshirt with long sleeves, a t-shirt and shorts. Isn't that too much ? 'Layering' is the magic word. It's easy to remove layer by layer when it's getting too hot. Well, allright then.
Lights on, there we go to the Flevo polder.

We prepared the route via the routeplanner of the Fietsersbond (Dutch Cycling Association). Hans has downloaded the mobile version on his smartphone and one and a half year ago I had cycled this route with some other Velonauts to the Oliebollentocht 2016, so what could possibly go wrong ?

A simple route, isn't it ?

We chose to go via Oudewater, a part of my commuting route. It's a slightly longer route, but I'm sure the bicycle paths are in good condition so we could make some progress. An ideal begin, especially when you have 129 kilometers to go.

Riding through the woods (well, actually it's not much more than a small park) we laugh as we pass the traffic jam at the highway A20 at Nieuwerkerk aan de IJssel.

At Gouda we come across Kees -former chairman of the NVHPV- van Malssen in his red Quest. Almost without any effort we glide along the Dutch landscape.
In Oudewater I say goodbye to my known commuter route. Now the real journey can start. We go left in the direction of Woerden. At least that's what I remember when studying the map yesterday.

It's later in the morning, the sun start to rise higher and flocks of school boys and girls on their bikes take over the cycling paths. They scare easely when we overtake them (of course, we ride without a flag ...) and we hear a lot of laughter and giggels. Most of them have never seen a Velomobile before.

At the edge of the city of Woerden we stop briefly to check our route how to go straight through Woerden. It takes a bit longer than I expected.  I hear a lot of grumble coming out of the XS, it says something about fogging glasses keep fogging up followed by a doubtful: 'Let's go to the right.'
Hmm.

Yesterday I tested the app for myself. The map and position was accurate, but when leaving the track the description doesn't make sense anymore. It doesn't give you another route, no, it tries to get you back on the old one, even if the endpoint is almost reached.
I thought this was important to know, so I e-mailed a message to Hans.

This stopping process repeated several times and in the middle of a residential area I carefully informed (we still have to travel about 100 kilometers together and back again!) if Hans had recieved my latest e-mail. 'Oh, that's what you ment.' was his reaction.
Right.

Oh dear, we ran out of tarmac !

And even when we were on track, there's the difference between theory and practice. They were busy spoiling us with new tarmac, only the schedule was way out of tune. The old layer of tarmac was gone, but they were still busy working on the substratum. This calls for plan 'B', meaning taking a detour.

I noticed the grey sky was turning more gray. A bit hazy and even now and than some raindrops. 
Suddenly I realised I've been looking on the weather forcast for Nieuwerkerk a/d IJssel. That works fine for the short rides we usually make in the vicinity. Hopefully the sun starts shining, otherwise I'll have to improvise with my fleece jacket in the back of the Quest.

Oh well, a small detour doesn't hurt. Just lay back and keep on pedalling. Enjoying the scenery and the ride.
And automatically, after a while you'll arrive at the village of Breukelen, where Hans treated us with coffee and cake.

After the coffee it was my turn to take the wrong turn. Don't blame me, it was more then a year ago since I last rode here with some other Velonauts, on our way to the Oliebollentocht 2016.
We quickly turned our Velomobiles and soon we were heading along the Amsterdam-Rijnkanaal going north.
I thought I remember we had to cross a bridge at the end, wasn't it the 'Weesper brug' ?
Chief Navigate didn't think so and he went on to Muiden, because that's where we have to cross the Randmeren to go to the Flevopolder.

Almost right, we had to go in the direction of Muiden, not to Muiden. Due to this decision we now have some magnificent footage of the pittoresk old inner city of Muiden, complete with old uneven brick roads and a movie scene of ten minutes while we were waiting for a bridge behind a very smelly diesel bus.
Slowly but surely we came nearer to Dronten.

Once we crossed the bridge to Flevoland, the journey was quite straight forward. First along the coast, keeping the water to the right, throught Almere-Haven, again riding along the coast and at the Musweg we go left in the direction of Dronten.

Just keep on pedalling. Endlessly. The Vogelweg is a road about 35 kilometers long and dead straight. It's easy for a Velomobile to keep the speed up at 30 km/h and higher. I noticed there were a lot of twigs and branches scattered all around. Most of them pulverised when you ride over them, but some protested and banged loudly at the bottom of the Quest. And when your back wheel rode over a bigger branch, the Quest suddenly waggeled its tail which was very scary.

At last, during a small break at the Vogelweg, the sun finally starts to break through the clouds. A small snack, a few sips of water and here we go again, we can almost see Dronten at the horizon.

Six and a half hour later (including one hour break in total) and 138 kilometer further we park our Velomobiles at Velomobiel.nl

The brand new FIETS&MAKER Strada

Marius was already finished with the tinkering and test ride. Even lunch was ready. But as we were there, I let Paulus take a look at some velcro issues I had on my Quest (and he solved them right away, thnx. Paulus !) and they also take a look at some electrical issues at the XS from Hans.

 

W couldn't strech our break any longer so about 15:00 we went home.

It was clear Marius was used to a Quest XS. I noticed the protruding wheels of the Strada were often almost next to the road. The wheels of a Quest are within the body width, the widest part of a Strada are the front wheels.

The way back went smooth. Not too fast, not too slow. Every now and than a small break for a quick snack.

As real herd animals we were following Marius, who had a preference for an alternative, touristic route. Instead of a nice, direct route, the way back began to look more like a christmas tree, especially near Abcoude.
'Hold on guys, in a few minutes I promise you'll get a nice straight long road !' Said Marius after we turned our Velomobiles for the tenth time ...
And indeed, he was right. It was a nice straight and long road. Only it was paved with tiles, all tilted and askew.

The Good, the Bad and the Coffee

It was time for some coffee. Most cafe's were closed on a monday but lucky for us the Texaco Express Woerden was still open. A few minutes out of the Quest, a bit walking around, a cup of coffee and squeezing out the last drops for the last part of the route.

Slowly but surely it is getting dark. Not very clever to keep on riding with sun glasses. And yes, I brought with me some clear lenses for these sun glasses, but I didn't want to stop and fiddle changing and loose more time.
The signs of Oudewater and Montfoort came into sight and eventually we passed Montfoort.

Montfoort ?!?!? That's the last village on my commuter track ! I wanted to go to Oudewater, halfway my commute.
Well, I'll just have to deal with this. So keep on pedalling along the N228 to Oudewater.
Was if the coffee or steching my legs or the fact I was on a familiar route ? I don't know, but I noticed we had quite some speed left in our legs.
It was so dark I only saw one headlight behind me in my mirror. Oh well, I hear no complaining, so it must be all right.

At Gouda Marius said goodbye and turned to Stolwijk, we went further to Rotterdam.
About a quarter to ten I put the Quest inside. Home at last after a magnificent ride of six and three quarters of an hour (including a total of one hour break) and 148 kilometer.
Lucky for us Marius doesn't buy a new Velomobile every week !  ;-)

The next morning the alarm clock sounded again at 05:00, time to go to work. Just a tiny bit of muscle ache, I expected much worse.
The thing I felt the most was a feeling of victory. About 290 kilometers in one day, not bad for a couple of old men from Rotterdam !

As planned, 2x 129 kilometer

The ride to Dronten, 138 kilometer

Our way back, 148 km

Spot the differences ...

And for the real fans:

Strava Rotterdam to Dronten
Strava Dronten back home to Rotterdam

Relive Rotterdam to Dronten
Relive Dronten back home to Rotterdam

Foto's : Marius, Hans en André.

And last but not least: Rotterdam - Dronten - Rotterdam, the Movie !!!