For English please scroll down.De telefoon gaat. Het blijkt mijn vader te zijn met de vraag of ik hem naar de Huisartsenpost wil brengen. Natuurlijk, geen punt.
Dus snel de Quest weer naar binnen, Hans afgebeld, omkleden en richting mijn ouders gereden. Pa opgepikt en naar de Huisartsenpost alwaar hij snel werd geholpen.
Medicijnen ophalen, vervolgafspraak met zijn eigen huisarts en terug naar huis. Nog even een boodschap voor de oude lui, samen koffie drinken en daarna terug naar Rotjeknor.
Na deze wat hektische start van de dag is er nog tijd voor een klein rondje. Hans had wat ruzie met zijn camera, lege accu of volle SD kaart of zoiets, maakt niet uit, dan maar zonder.
De rit zal er niet minder om worden. Onderweg wisselen we de camera wel uit, krijgen we toch nog wat verschillende gezichtspunten.
Het was een lekker ritje met de nodige RISsen en toch ging het niet helemaal 100 %.
Ik merkte dat ik een stuk vermogen kwijt was. Zeker op de rechte stukken kreeg ik de Quest met moeite boven de 40 en moest Hans laten gaan ...
 |
| Laat maar gaan ... |
Pas 's avonds begreep en voelde ik waarom. Griep. De spierpijn en het algehele gevoel van malaise kwam vrij snel opzetten. Vroeg naar bed met 2 paracetamol dan maar.
Het heeft niet veel geholpen, hooguit de symptomen wat verlicht.
De eerste paar dagen voornamelijk m'n bed gezien. Daarna wil je er wel uit maar zodra je er uit bent weet je niet hoe snel of dat je er weer in moet duiken.
En als na 3 kwartier woelen er pas een half uur voorbij is weet je het zeker, dan heb je een echte mannengriep !
Nu we het toch over warm krijgen en koorts hebben, het lijkt wel alsof mijn camera daar ook last van heeft.
Met als gevolg dat de lens beslaat in de waterdichte casing en filmen onmogelijk maakt.
 |
| Wie zijn deze 2 liggers in de mist ? |
Eerst had ik de camera naar achteren gericht, dit stuk is helder.
Later de camera naar voren gericht (koude rijwind erop ?) en langzaam maar zeker zie je het beeld 'dicht kruipen'.
Door onderweg af en toe te stoppen en de waterdichte casing even te luchten heb je weer scherp beeld.
Met wat montage werk van Hans is het toch weer een kijkbaar geheel geworden.
Na een week van paracetamol en uitzieken is de koorts en conditie verdwenen.
Maar goed, die conditie komt wel weer.
Saturday morning. I ride my Quest outside for a longer ride with Hans.The phone 's ringing. It's my father asking if I could bring him to the docter. Of course, no problem. So I put the Quest back inside, call Hans to postpone the ride, change and go to my parents.
Picked up my dad and went to the hospital where they immedialtely took care of him.
Getting new medicine, a new appointment with his own docter and back to his house. Getting some groceries for them, drinking coffee and back to Rotterdam.
After this somewhat hectic start of the day there was still some time for a small ride. Hans had some trouble with his action cam, an empty battery or a full SD card or something like that, but never mind, we'll go without his camera.
The ride shall be fine, with or without cam. Halfway down our ride we'll put my camera on his Quest, then we'll also have different viewpoints.
It was a nice ride with the usual overtaking of some Roadies but somehow it didn't feel 100 %.
I lost a lot of power. On the straight roads I had trouble keeping the speed at 40 kph + so I had to let go of Hans ...
|
| Let him go ... |
During the evening I found out and felt why. The flu. Muscle aces all over my body came quite suddenly. Early to bed with a handful of asperine.
Didn't do much but soften the sharp edges.
The first few days I didn't leave my bed. Lateron you want to go out of bed but once you're out, you don't know how quickly you want to get in bed again !
And when after 3 quarters of an hour tossing and turning in bed it's only half an hour lateron the clock you can be sure you've got the mans flu !
Talking about getting warm and having fever, it looks my camera is also suffering from the flu.
While riding with the camera on and locked up in its watertight casing, it'll get warm and fog up the lens.
|
| Who are these two recumbent riders in the mist ? |
The first part, the camera was pointing backwards. No problem at all, a clear picture.
Later we pointed the camera at the front (cold headwind full at the lens ?) and slowly but surely one sees the fog blocking the view.
By stopping every now and than and opening the watertight casing a while the fog dissappears from the lens.
With some clever editing from Hans the result is quite nice.
After a week of paracetamol and lying in bed the fever and endurance is gone. Never mind, the endurance will come back ...
Ik had ook iets wat opkwam vorige week vrijdag. Maar heb geen koorts gekregen ondanks dat ik zaterdag meer dan 240 km heb gereden en ook nog 90 km met een lekke band. Ik dacht dat dat dus lag aan dat ik echt op was, maar gelukkig was het mijn band. De dagen erna net gedaan alsof ik heel ziek was, maar de echte griep bleef toch uit. Toen woensdag maar naar de huisarts geweest. Bleek ik "misschien" een virus te hebben, maar eerder gewoon verkoudheid hahaha. Ja, dat is dus echte mannengriep he. De dokter zei dat ik gewoon mocht sporten/fietsen zolang ik geen koorts had en met verkoudheid gewoon goed aankleden zodat het niet erger wordt. Nou dat heb ik gedaan en ik voel me niet slechter ondanks dat ik inmiddels alweer bijna 200 km gefietst heb vanaf woensdag :-P.
BeantwoordenVerwijderen