Is langer korter ? / Is longer shorter ?

 Nee, natuurlijk niet. Wat is dat nou voor een vreemde vraag. Alhoewel ...

 For English please scroll down.

Al sinds jaar en dag meander ik langs de N228 van en naar mijn werk. Ondertussen doe ik een wedstrijdje met lijn 207 en als ik een goeie dag heb en de bus wat langer wordt opgehouden bij de haltes, ben ik eens een keer geen eeuwige tweede !

Op zich is de route tussen Rotterdam en Nieuwegein goed te doen, het merendeel van de rit rij ik lekker door de polder.

Meestal ben ik binnen anderhalf uur op plaats van bestemming en die ene keer dat ik echt in topvorm was en alles meezat, was ik in 5 kwartier van deur tot deur.

Maar wat kan ik nu nog meer doen om toch nog sneller te kunnen zijn ?

De Quest is op z'n best op de lange, rechte stukken. In de stad met krappe, haakse bochten en veel start en stopwerk komt 'ie niet echt tot zijn recht.

Na een grondige bestudering van de kaart bleek er een kaarsrecht stuk weg te liggen tussen Vlist en IJsselstein.

Hmmm, wel iets langer dan de gebruikelijke route maar wellicht toch korter in tijd ?

Dus nemen we de proef op de som.

 

Zoek de tien verschillen, maak het verhaal af en kleur de plaatjes.

Vanaf Haastrecht rij ik op de langere route zuidelijk richting Vlist niet meer op het fietspad, maar gewoon op de weg. Daar voel ik me toch niet zo op mijn gemak tussen de auto's. En omdat het nieuw is rij ik wat rustiger dan ik normaal zou doen dus nee, dit zal geen nieuw record worden.

Na het passeren van het dorpje Vlist duik ik snel weer het fietspad op, immer gerade aus richting IJsselstein. 

Wat er op de kaart zo recht uit zag, valt in de praktijk wat tegen.

Het asfalt is niet zo strak als dat wat ik gewend was langs de N228 (die was een paar jaar geleden van een nieuwe laag voorzien omdat de Tour de France er langs kwam)

Ook in de dorpjes liggen wat obstakels, aansluitingen rustiek uitgevoerd met wat ongelijke klinkers en zo'n fijn paaltje in het midden.

In IJsselstein loop ik tegen een drietal rotondes en langs het kanaal in Nieuwegein blijken toch een paar kruisingen en een stuk slecht wegdek roet in het eten te gooien.

Langs het kanaal blijkt een populaire fietsroute te zijn, het is er best wel druk.

Nu is mijn route simpel woon-werk verkeer en geen wedstrijd met de overige fietsers.

Dus geen onnodige risico's nemen of er kosten wat het kost proberen iemand in te halen.

Die KOM komt de volgende keer dan wel.

Na de eerste keer kunnen we dus stellen dat de langere route niet korter in tijd is.

Einde verhaal ?

Nee.

Kees van Malssen schijnt een deel van dit traject goed te kennen en had nog een paar goede tips voor mij achter gelaten op Strava.

Nu kwam het op mij wat cryptisch over maar na de route een paar keer in gedachten te hebben proefgereden op de kaart moest het mij wel lukken.

Het eerste kaartfragment is mijn eerste poging, zoveel mogelijk rechtdoor.

Het tweede kaartfragment is met de 'van Malssen' shortcuts.

Dat lijkt langer, echter doordat je nu grotendeels op voorrangswegen rijdt, kan je sneller doorstromen.

Bij het inzoomen op de satellietfoto zag ik wel de doorgang in de heg om te kunnen ontsnappen aan het parkeerterrein, echter de steile afgrond na de doorgang was alleen in de echte wereld te zien. 

Voor je het weet hang je dan met de voorwielen vrij in de lucht.

En zo te zien aan de beschadigingen op het wegdek, was ik niet de eerste.

In plaats van anderhalf uur te doen over de lange route was ik nu 10 minuten eerder op de zaak. De eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat ik nu met schuimkap op heb gereden, verse lucht in de bandjes en een stuk op de weg in plaats van het fietspad, met dank aan de tips van Kees.

Is langer korter ? 

Nog niet.

Maar wie weet, als de route een keer goed in mijn hoofd zit en alles mee zit ...

 

 Is longer shorter ? No, of course not, what a silly question that is. But is it ?

On my commute to and from work I'm meandering along the N228. In the mean time I'm competing with bus 207 and when I'm on my best and the bus takes some more time at the busstop I'm no longer in second place !

It's a nice commute, mostly through the rural area.

Most of the time the 46 kilometer journey takes less then one and a half hour, My absolute best was one hour and fifteen minutes. (from door to door)

Is there a way to be even faster ?

The Quest is at its best on long, straight roads. In the city with its tight, right-angled corners and lots of traffic lights the aerodynamic hull doesn't provide much advantage.

After a thorough study of the map I discovered a long straight section of road between the village of  Vlist and IJsselstein.

Hmmm, a bit longer as usual but perhaps shorter in time ?

The proof of the pudding is in the eating, so let's do it.

 

In the village of Haastrecht I go south to Vlist. I don't use the cycle path (which is very narrow and beautiful for touring) but I join the cars on the road. I don't feel very comfortable between the cars and because this section is new for me, I don't ride as fast as I use to do.

So I already knew this is not going to be a new record.

After passing Vlist I quickly go back on the cycle path, immer gerade aus (like the French say) straight to IJsselstein. 

In theory it looked great, but in real life ...

The tarmac is not as smooth as I was used to along the N228 (which was completely renovated a few years ago thanks to the passing of the Tour de France)

In the small villages along the route there are some obstacles, the connections are made in rustic cobblestones, ideal for the scenery and ideal for losing your kidney stones when passing at high speed.

In IJsselstein there are three roundabouts and along the channel in Nieuwegein there are a few nasty crossings, a section of bad tarmac and a lot of other bikes. 

Well I know this is just a simple commute and no race with the other bikers. So no need to take unnecessairy riscs. That KOM will happen the next time. (or the next)

So after this first time we can conclude the longer route is not shorter in time compared to my standard commute.

End of story ?

Nope.

Kees van Malssen knows this part very well and has left some valuable tips on Strava for me.

At first it seems a bit cryptic but after studying the maps I would give it a go.

The first map is my attempt, as straight as possible.

The second map is my attempt with the 'van Malssen' shortcuts.

The route appears longer, but because now you're riding on a part of the road that gives you priority, you don't need to stop for other traffic.

By studying the satellite pictures I noticed a passage in the hedge where I could escape the parking lot behind the supermarket. 

Unfortunately the steep abyss was only visible in the real world so before you know it, I was dangling in the air with both front wheel spinning freely.

And as one can see I was not the first one, notice the other scratches on the pavement.

Instead of an hour and a half it took me the first time, now I was 10 minutes earlier at work with the longer route.

I need to say this time I was riding with fresh air in the tires, the foam cover and I skipped the bad parts of the cycle path by using the road, thanks to the advice from Kees.

Is longer shorter ? 

Not yet.

But who knows, when I've got the route in my head and everything else is working perfectly ...

Kleine aanpassing / Minor adjustment

 Linker bochten gingen de laatste tijd niet zo lekker.

 For English please scroll down.

Rustig aan ging prima, maar met een beetje meer snelheid leek er iets aan te lopen. Dan maar eens de Quest op z'n kant en op onderzoek uit.

Duidelijk slijtagespoor op de wang

Zo te zien loopt de band aan. Op het eerste gezicht is er voldoende speling tussen de Quest en de band.

Als ik de band met 2 handen vast pak en wat kracht zet, lukt het mij om de band de rand van de Quest te laten raken. 

Zo te zien geen speling op de carbon swingarm of de as zelf.

Hmm, is dit een kwestie van afstellen of zouden de lagers versleten zijn ?

Even een hulplijn naar Dronten er tegenaan gooien.

Toen Theo mijn verhaal had aangehoord, leek het volgens hem geen lager probleem te zijn. Opnieuw afstellen zou voldoende moeten zijn.

Het buitenste lagerpunt van de swingarm is opgehangen in een horizontaal sleufgat, zodat het achterwiel een paar graden te stellen is ten opzichte van de lengte as van de Quest.

Dus met een inbus- en een steeksleutel een slagje lossen, wiel iets omzetten, weer vast en klaar is de Quest.

 

 Turning left was a bit of a problem.

At normal speed, everything was fine but turning at speed, it didn't sounds right. So I put the Quest on its side and started investigating.

A clear sign of wear on the side of the tire. At first sight there is enough clearance between the tire and the Quest.

When I take the tire in both hands and use some force, I just manage to make the tire touch the edge.

As far as I can see no play on the axel or carbon swing arm.

Hmm, I wonder if this is just a matter of fine tuning or worn out bearings ?

A quick call to Dronten and Theo explained to me it should be a matter of adjusting.

The outer bearing of the swingarm is mounted in a bracket with a horizontal slot, so the rear wheel can be adjusted a couple of degrees.

With an Allen key and a wrench simply loosen the bolt a bit, adjust the wheel, tighten the bold again and that's it.

Een crash, een crash en nog een crash / A crash, a crash and another crash

Nog even een lekker ritje met Hans F. op een mooie zonnige zaterdagochtend in maart.

 For English please scroll down.

Het gaat als vanouds, genietend langs de Rotte.
Een stuk verder, onder de A12 door, op de brede dijk naar Zevenhuizen geven we nog wat extra gas. Hans rijdt een stukje voor mij, een brommertje haalt mij in, ik geeft nog meer gas en haal het brommertje in en kom naast Hans te rijden. So far, so good.

Genietend van het mooie weer en de snelheid rijden we verder over de dijk, totdat ik iets in mijn ooghoek zie.
Hans komt abrupt naar links en met een doffe klap beukt hij mijn Quest naar opzij, richting het water.
Ik sta vlak voor het water stil, Hans stuurt scheldend zijn Quest naar rechts.
Toevallig hadden wij beide onze camera's aan, maar niet met de bedoeling om dit te filmen.
Voor de ongeduldigen onder ons, beelden van de crash op 7:09 e.v.

Zo ben je lekker aan het touren ...

En dan opeens: Kaboem !

En zo zit je dan even later aan de koffie bij mensen die je nog nooit eerder hebt ontmoet, een schadeformulier in te vullen.
Hun hond, een soort van zwarte Sint Bernard, wilde visite begroeten en stoof plotseling het erf af, zo de weg op.
Gelukkig alleen materiele schade, kraken, een scheur in de body en zelfs een lekke band (!)
De hond had niets.
Nou ben ik geen honden man, maar zelfs ik kon zien dat dit een trouwe lobbes was, een goedzak die net als alle andere honden werkelijk geen flauw benul heeft van de menselijke verkeersregels.

Een lelijke winkelhaak in het vooronder.

Vervolgens het traject van verzekeringspapieren opsturen, offerte bij Velomobiel.nl opvragen, reparatieafspraak maken, Quest naar Dronten, 2 weken wachten en daarna weer ophalen.
Ik moet zeggen dat de verzekering het netjes heeft afgehandeld. Aan de hand van de offerte had ik gevraagd om het geld direct op rekening van Velomobiel.nl te storten, dat was binnen een paar dagen geregeld.

In de wachtkamer tussen de andere patienten

Nu de Quest voor herstel toch in Dronten staat, ook maar eens vragen voor een onderhoudsbeurt. Want die schijnen Velomobielen nodig te hebben. Gelukkig kon Paulus daar nog wat tijd voor vrijmaken.

Een paar dagen later bericht uit Dronten. Zo te zien gaat het voorspoedig met de patient.

Hechten voor het lamineren

En een paar dagen later nog een bericht.

Mooi wit is niet lelijk ;-)

Voor zover het bodywerk, nu onderhoud:

Slag in het achterwiel ? (hint: check de reflectiestreep)

Ik kreeg wel eens van mensen te horen die achter mij reden dat het leek alsof er een slag in mijn wiel zou zitten. Ik voelde dit niet tijdens het rijden (zou ik dan zo ongevoelig zijn ?) en thuisgekomen kon ik ook niets vreemds ontdekken.
Paulus wist mij te vertellen dat dit hoofdzakelijk werd veroorzaakt doordat de buitenband niet goed in de velg aansloot. Beetje smeermiddel erop, iets harder oppompen en 'Plop !'.
Hmm, dat ik daar zelf nooit achter was gekomen ...

Verder kon hij mij mede delen dat de ketting aan vervanging toe was. En dus de cassette achter ook.
Donders, dat na zo'n 20.000 km al ? Tja, versleten is versleten, dan graag vervangen alstublieft.

Het schakelen was ook iets mee, al tijden dat ik niet op het grootste blad achter kon komen. Nou was dit op zich nooit een probleem, ik reed gewoon op het een na grootste blad weg.
Dus het hele versnelling systeem is ook nagekeken, versnellingskabel vervangen (bleek ik indertijd niet goed gemonteerd te hebben), derailleur incl. ophangoog opnieuw afgesteld.

En toen brak de grote dag aan. De Quest kon opgehaald worden.
In Dronten aangekomen stond de Quest al te schitteren in de zon. Gek, wat mij het eerste opviel was dat de krassen op de smurfenmuts ook bijgewerkt waren !
Ik had voorzichtig aan Paulus gevraagd of hij het spuitpistool wellicht leeg kon spuiten over deze lelijke krassen, maar dat scheen niet zo te werken. Ik kreeg een heel technisch verhaal over schuren, niet in 1 keer dekkende laklagen, kleurverschil, maskeren, etc. waaruit ik opmaakte dat ik dit als een hele aparte klus moest zien.
Ik had mij er al bij neergelegd dat dit niet zou gaan gebeuren.

Het eerste proefrondje rijden was een feestje. Soepeltjes schakelend zoefde ik door de straten van het industrieterrein.
Als laatste regelde Theo nog nieuwe O-ringen voor in de kettingrol en toen konden wij vertrekken.

Wij ? Ja, ook Hans kwam zijn gerepareerde Quest ophalen, Kevin zijn kakelverse Quattrovelo+ en AJ was vanuit Gouda komen fietsen met de Milan om wat spullen op te halen.
Op gepaste afstand reden wij richting het zuiden waar wij ter hoogte van Almere Martijn in zijn oranje Quattrovelo tegen kwamen.

Het was een heerlijke rit, totdat ik ter hoogte van Haarzuilens opeens in het luchtledige trapte.

De oorzaak moet ergens hier te vinden zijn ...

Zo op het eerste gezicht te zien lag de ketting eraf. Tja, kan gebeuren.
Maar toen ik met een in de berm gevonden latje voorzichtig de ketting terug probeerde te wurmen, bleek er meer aan de hand te zijn. De hele kooi van de derailleur kwam naar beneden zetten !

Ketting tussen grootste blad achter en achterwiel

Nee, dit is niet zoals het zou moeten

Volgens mij hoor jij niet onderin het kapje !

Onderin het kapje van de derailleur vond ik een klein borgclipje. Hmm.
Toch maar even advies vragen aan Velomobiel.nl

'Tja, ach, het is wel te doen, gewoon even de ketting loshalen, met een inbussleutel 5 de derailleur loshalen en dan de boel weer in elkaar, let er op dat de veer met het uiteinde wel in het gaatje ...'
Nee, ik zag het niet zitten om midden in de polder te gaan zitten prutsen. Gelukkig vonden we AJ bereid om mij en de Quest op te pikken. Alleen zou dat nog even kunnen duren.
De watervoorraad werd verdeeld en Hans en Kevin gingen samen verder.
(AJ was halverwege de Vogelweg terug gegaan naar ICB in verband met een gebroken spaak, Martijn was vlak hiervoor al afgeslagen richting Nieuwkoop)

Ja, daar sta je dan. In the middle of nowhere.
De achterkant van de Quattrovelo en QuestXS werd al snel kleiner.
Nou, nu maar wachten. Slechts anderhalf uur. Laten we het een meditatief moment noemen.

Het uitzicht voor de komende anderhalf uur

Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw ...

... kl...te derailleur, krijg een douw !

Oopsie ! was het hier dat dat klemmetje op het asfalt viel ?

Na dik anderhalf uur was het gedaan met de serene rust.
AJ was na zijn ritje Gouda - Dronten - Gouda (respect !) in de auto gesprongen om mij en de Quest op te halen. Niet veel later waren de Quest en ik weer terug in Nesselande.
AJ, hartstikke bedankt ! Jij hebt jouw Rotte Rijders shirt verdient !

Theo had een uitgebreide YouTube video opgestuurd hoe de derailleur precies in elkaar moest.
(niet exact hetzelfde type, maar het principe blijft hetzelfde)

En als je het eenmaal een keertje gedaan hebt, weet je precies hoe of het moet en wat je tegen kan komen.

Eenmaal thuisgekomen eens op het gemak de video en derailleur bekeken. En met de tips van Theo was het in elkaar zetten niet moeilijk.

Zo moet 'ie zitten dus.

Het moeilijkste was nog om de ketting door de kettingbuis heen te krijgen.

Maar wat is nu de oorzaak ? Jarenlang gereden zonder derailleur perikelen en nu opeens vlak na een onderhoudsbeurt ...
Theo wist mij te vertellen dat dit zeer zelden voorkomt. De borgclip zit ook dusdanig weggestopt, daar kom je met regulier onderhoud niet bij. Sterker nog, er valt hier niets te onderhouden.
Dus laten we het maar op domme pech houden.

Die komt nooit meer los.

En om er voor te zorgen dat mij dit geen 2e keer overkomt, voor de zekerheid een kabelbindertje er doorheen.
Nu rijdt de Quest 783 weer als nieuw !







  On a sunny saturday morning in march we went for a nice ride. 

Like always, enjoying the scenery along the river Rotte.
A bit further on, we arrived at the broad dike leading to the village of Zevenhuizen, and put the pedal to the metal, err, the pedal to the carbon.
Hans is riding 20 m meters in front of me, a moped is overtaking me, I push a little harder and overtake the moped again and end up riding full speed next to Hans. So far, so good.

Enjoying the speed and nice weather we ride along the dike, until I spot something in the corner of my eye.
Hans abruptly came to the left, a dull thud, and all at once my Quest is pushed aside, to the water.
I managed to stop the Quest before entering the water, Hans steers his Quest to the right, shouting things I cannot repeat here.
We planned to take some nice action shots of our ride, this scene was never our intention.
For the impatient ones among us, the scene of the crash starts at 7:09.

Enjoying the ride ...

And suddenly: Kaboom !

And a few moments later you're drinking coffee with people you've never met before, filling in assurance forms.
Their dog, a kind of black St. Bernhard, suddenly ran through the open gates to greet visiting friends.
Fortunately everybody was all right. Just some body damage to the carbon hull and even a flat tire (!)
Even the dog was all right.
Although I'm not a dog person myself, even I could notice this was a lamb and just like most other dogs doesn't have a clue about human traffic rules.

An ugly snag in the forecastle.

And now comes a time of sending in the forms, getting an estimation from Velomobiel.nl, making an appointment, getting the Quest to Dronten, waiting for 2 weeks so Paulus, Theo and Allart can preform their magic before we can pick it up again.

In the waiting room with the other patients

While the Quest is in Dronten, I guess it's a good time to get some maintenance. Because even Velomobiles need that from time to time. This was no problem for Paulus.

Ah, a mail from Dronten. As the picture shows, the patient is doing well.

Stitches before laminating

And a few days later another mail.

As good as new !

That was all about the bodywork, now for some maintenance:

Buckled rear wheel ? (hint: check the reflection stripe)

Some people told me it looks like there was a wobble in my rear wheel. I didn't noticed it while riding (am I that insensitive ?) and looking at the rear wheel at home I didn't see anything strange.
Paulus told me it was the outer tire, a bit of lubricant, a bit of extra air and 'Pop !' there you are. 
Hmm, I could have done this myselve ...

Also the chain was worn and should be replaced. Just like the cassette.
Only after about 20.000 km ? Oh well, if it's worn, it's worn and should be replaced.

Shifting was off as well. I was already used of not using the biggest sprocket at the back. So the guys at Dronten checked the whole shifting system

And then, the great day has arrived.
The Quest was ready to go back to Rotterdam ! When I arrived in Dronten the Quest was already shining in the sun. The first thing that strike me was the absence of the scratches on the top !
I had carefully asked Paulus if he would be so kind to spray the last white paint on some of the deepest scratches. He explained to me spraying paint was not an easy job, you need to sand the surface, degrease it, mask the other parts, etc. etc.
So I figured this was a polite way of Paulus telling me to forget it, too much work.
But this was a pleasant surprice !

The first round around the block was awsome ! Shifting smoothly I was flying through the streets of Dronten.
And when Theo replaced the worn out O-rings in the pulley, the Quest was even more quiet.
At last we could go home.

We ? Sure, Hans also came to get his repaired QuestXS, Kevin came to pick up his brand new  Quattrovelo+ and AJ came all the way from Gouda in his Milan to get some stuff.
Riding more apart as usual due to the Corona restrictions we went south and near Almere we encounter Martijn with his orange Carrotovelo, no, euh, Quattrovelo.

It was a lovely ride until about 40 kilometers from home I suddenly pedaled without any resistance.

The cause must be found somewhere back here ...

At first sight it was just the chain who needs a litte help to get back on the sprocket again. But when I was trying to get the chain back on the sprocket again, I noticed the whole derailleur cage was lying in a strange position.

Chain hidden behind the large sprocket

Nope, this is not as is suppost  to be.

I guess you don't belong there !

In the bottom of the derailleur cap I found something I've never seen before. Hmm.
Time to call Velomobiel.nl for more information.

'Well, it could be done, just cut the chain, use an Allan key no.5 to remove the derailleur and put it back together again, be sure to put the end of the spring in the right ...'
No, I had no faith in tinkering in the middle of nowhere.
Fortunately AJ was willing to get his car and pick me up (and the Quest). Unfortunately he was still riding his Milan and it should take a while before he could rescue me.
So the water supplies were split, Hans and Kevin wished me all the best and off they went.
(AJ had gone back to Dronten after a few kilometers due to a broken spoke and Martijn had already turned to Nieuwkoop)

Well, there we are. Me, myself and I, in the middle of nowhere.
The backside of the Quattrovelo and QuestXS quickly vanished at the horizon.
Now it's just a matter of sit and wait.

The view for the next few hours

The sun is shining, the sky is blue ...

... damned derailleur, get the flu !

Oopsie ! Was this the spot where the clip jumped out of my derailleur and fell on the tarmac ?

After one and a half hour AJ arrived.
He jumed in his car after a ride Gouda - Dronten - Gouda (respect !) to get me and the Quest. And within half an hour me and the Quest were back home.
Thanks a lot, AJ ! JYou've owned your Rotte Rijders shirt !

Theo send an extensive YouTube video about how to put the derailleur back together again.
(not exactly the same type, the principle is still the same)

The next day I studied the video and my derailleur. With some helpfull tips and tricks of Theo reassembling the derailleur was not so difficult.

This is how it should be.

The hardest part was to put the chain back into the tube again.

But what was the cause ? For years and years I'm pedalling happily without any derailleur problem and barely 100 kilometers after maintenance ...
Theo told me this was something that he had only see a couple of times in his life. This clip lives on a place at the derailleur where a normal person doesn't come. Not even for maintenance.
So let's call this a once in a lifetime experience.

This will never ever happen to me again.

And just to be sure this will never happen again, I secured it with a tie-wrap.
Quest 783 rides like new !