Oliebollentocht 2019 / OBT 2019

Onder de bezielende leiding van Bram gaan we naar Utrecht voor het verrijden van de jaarlijkse Oliebollentocht.

 For English please scroll down.

De voorbereidingen had ik al getroffen: een speciale thermo cover om de reserve banden op temperatuur te houden.

Als het werkt voor Max Verstappen, zal het ook voor mij werken ;-)

's Ochtends vroeg las ik de eerste berichten al van Cees Roozendaal uit Hippolytushoef, het was daar kou, wel -3 centimeter (!)
Hmm, hier voelde het al niet veel warmer.

De Quest staat al te trappelen van ongeduld ...

In alle vroegte op naar het Maltaplein in Rotterdam Nesselande om vanaf daar met 14 Velomobielen te vertrekken.

pré Oo-Bé-Té

Even voor acht uur vertrokken wij en na nog geen 500 meter was het al raak, ik had de bocht Boulevard - Brandingdijk net ff te krap genomen waardoor mijn voorwiel 5 centimeter lager in het gras terecht kwam.
Met een klap van de schuimkap tegen mijn oor werd ik op hardhandige wijze aan herinnerd dat een zonnebril prima helpt om vliegjes e.d. uit de ogen te houden, maar een slecht idee is om mee te gaan fietsen in het donker.

Het blijft een mooi gezicht, de zonsopkomst

Na een paar uurtjes rustig trappen (hoe groter de groep, hoe lager het tempo) en een paar plaspauzes kwamen wij uiteindelijk aan bij het startpunt, Anafora in het Maximapark.

De heen- (en terug) weg

Nadat wij ons hadden ingeschreven en was het tijd voor koffie en bijkletsen met bekenden uit binnen- en buitenland.
Om de boel een beetje te spreiden waren de dik 150 deelnemers in groepen verdeeld die een paar minuten na elkaar starten.

Ik ben d'r klaar voor. (foto: Erik van Dongen)

En weer ging het na de eerste paar 100 meter mis. Ik zou nog ff snel de camera recht zetten, maakte de schuimkap aan de voorkant los en woesj ! Natuurlijk sloeg de (rij)wind eronder en de kap belandde achter mij op het fietspad.
Snel uitstappen, kap halen, camera recht en snel door om de groep bij te halen. Gelukkig lag het tempo niet te hoog en kon ik weer snel aansluiten.

Over de Dafne Schippersbrug

Op zich ging het rijden met zo'n grote groep in de stad best goed, maar het tempo ligt te laag om profijt te hebben van de aerodynamische vorm van de Velomobiel.

De Dom in de steigers ...

Onderweg reed ik een stukje naast John Williams, die helemaal uit Engeland gekomen was en zijn handschoenen vergeten was. Nou, dan leen je die van mij toch ?
Bij de finish heeft de arme man meer dan een half uur lopen zoeken naar een berijder van een witte DF om de geleende handschoenen terug te kunnen geven, echter niemand kon hem helpen.
Tja John, ik rij een witte Quest ;-)

Een Domplein vol met velomobielen en velonauten, waar je ook kijkt.

Zoek de Rotte Rijder

Na het statie portret ging de stoet verder door de stad en kwamen we niet veel later uit op het breedste fietspad ter wereld, voormalig vliegveld Soesterberg.
Maar eerst nog ff treintje spelen.

Kedeng-kedeng, kedeng-kedeng, oe oe !

Ready for take-off !

Na het speelkwartier konden we op weg naar de koffie en gebak in Oud London om daarna weer verder te gaan met de tocht.

Gelukkig niet alleen stad, maar ook een beetje groen

Op een gegeven moment viel er een groot gat. Eindelijk een kans om wat tempo te maken en warm te trappen, dus vol gas achter de Quattrovelo aan.
Helaas, bij het dicht rijden van het gat verdween de Quattrovelo in een bocht uit het zicht.
Het bleek dat kort na de bocht een T-splitsing was, maar de Quattrovelo was in geen velden of wegen te zien.
Dan zit er niks anders op om te wachten op de rest om daar achter aan te sluiten.

Niet veel later kwam er een groepje waar ik achteraan kon sluiten voor het laatste gedeelte van de rit.
In Nieuwegein nog even een heel klein stukje van mijn woon-werk route (Nedereindseweg) en door naar Anafora.

Finish Oliebollentocht 2019, kom maar op met die snert.

Nadat iedereen weer een beetje op temperatuur was, konden we hergroeperen om de thuisrit aan te vangen.

Klaar voor de thuisreis

De groep voor de thuisrit was wat compacter, aangezien er een paar nog bleven eten.
Dit had als voordeel dat de snelheid wat omhoog kon.

Errug donker 

 Dit keer toch maar de zonnebril af gelaten, hopende dat al het vliegend gespuis verdwenen zou zijn.

Hierbij nog een uitermate zeldzame opname van de Grote Smurf die verkeerd reed. Was het de vermoeidheid, een beslagen bril of een verkeerde inschatting ? In een bochtige T-splitsing stond de voorste DF pardoes in het gras naast de weg. Vreemd, dat doettie anders nooit.

M'n gras, daar gaat m'n gras !!!

Dank aan de organisatie en niet te vergeten de vrijwilligers voor een grandioze Oliebollentocht en uiteraard ook dank aan onze Grote Smurf voor het gidsen van de Rotte Rijders van en naar Utrecht !

Hierbij nog film van de Oliebollentocht 2019
(en nog eentje van alleen de tocht zelf met onderweg commentaar van Hans F.)




 This year Bram will guide us to Utrecht for the traditional 'Oliebollentocht'. A Velomobile ride, held at the end of the year in a different city with lots of participants from all over the world.

I've made my preparations: a special thermo cover to keep the spare tires at just the right temperature.

If it works for Max Verstappen, it shall also work for me ;-)

At 06:00 I read the first message of Cees Roozendaal from Hippolytushoef, it was cold outside he said, it was -3 centimeter (!)
Hmm, it wasn't much warmer over here.

The Quest is ready to go

At around 07:45 we all gathered at the Maltaplein in Rotterdam Nesselande with 14 (!) Velomobils to leave for Utrecht.

pre Oo-Be-Te

We were about 500 meters on our way and there it happend. In one of the first corners my front wheel went for the grass 5 centimeter below the tarmac.
A whack of the foam cover against my ear remindend me not to wear sunglasses when riding in the dark.

Always a nice view, the sunrise

After only two hours of gently pedaling (the bigger the group, the lower the speed) we arrived at the start, Anafora in the Maximapark.

From Rotterdam to Utrecht (and back)

After we completed the sign-in process we got ourselfs some coffee and took some time to chat.
In an attempt not to block the city completely with Velomobiles, the more than 150 participants were divided into groups which started every two minutes.

I'm ready, lets go. (photo made by Erik van Dongen)

And again after a few hundred meters it went wrong. I tried to adjust the action cam while riding but the wind took hold of my foam cover and 'Whoosh', there it took off and few away.
Quickly got out of the Quest, pick up the foam cover, adjust this stupid action cam and full throttle to catch up with the group.

The Dafne Schippers bridge

Riding a Velomobile through the city was ok, a few very tight corners here and there but the speed is not enough to really benefit the aerodynamics of the Velomobile.

The Dom in scaffolding  ...

I found myself riding along John Williams, who came all the way from the UK without his gloves and he was complaining on his cold hands. No problem John, just take my gloves so you can keep on filming.
At the end of the OBT this poor man has been searching for over half an hour for a white DF rider who lent him a pair of gloves, but nobody could help him.
Well John, I ride a white carbon Quest, not a DF ... ;-)

At the Dom square it was packed with Velomobiles and Velonauts, a magnificent view.

Spot the 'Rotte Rijder'

After all the pictures were taken we went along and arrived at the broadest bicycle lane in the word, an unused airstrip at former Airport Soesterberg.
But first we ride like trains.

An old railroad track transformed into a bicycle lane

Ready for take-off !

After playtime was over we continued our way to the coffee stop at Oud London and went on with our journey.

Not only bricks and concrete, also some green stuff

At a certain moment there was a great gap between the groups. A fine chance to get up to speed and pedal myself warm and chase the Quattrovelo in front of me. Unfortunately the Quattrovelo had some more luck at the crossings and I lost  sight of him in a bend.
When I passed this bend in the road, I noticed a T-junction but not a trace of the Quattrovelo.
Ok, never mind, I'll just have to wait for the others so I can join them.

After a few minutes other Velomobiles arrived and together we continued our ride.
In the city of Nieuwegein we took a very small piece of my commute Rotterdam - Nieuwegein  (Nedereindseweg) and we ride on to the finish at Anafora.

Finish Oliebollentocht 2019, now it's time for hot soup.

The hot soup warmed our chilled bones and the 'oliebollen' filled our stomachs. But now it's time to go home, so we round up the other 'Rotte Rijders' for our journey back to Rotterdam.

The start of the journey home

A few stayed for dinner so the group was smaller than this morning. And a smaller group means a higher speed.

Very dark 

 This time I was wise enough to leave my sun glasses in my bag, hoping all the flies have gone. I've learnd my lesson.

And now, an extremely rare capture of  our big leader 'Papa Smurf' taking a wrong turn. A bend in the road in combination with a T-junction and suddenly the DF was hitting the grass. Was it due to fatigue, fogged up goggels or wrong judgement ? I'll guess we'll never know.

A DF in the green !!!

Many thanks to the organisation and of course the volunteers for this magnificent event and also many thanks to our big leader 'Papa Smurf' for guiding the 'Rotte Rijders' from Rotterdam to Utrecht and back again !


And here you have the complete movie of the Oliebollentocht 2019
(and another one, just the ride from start to finish with some comments on the way by Hans F.)