Een velomobiel tegen de file ?
For English please scroll down.
De velomobiel was oorspronkelijk ontworpen als alternatief voor de auto op de korte woon - werk ritten tot zo'n 30 kilometer enkele reis.
 |
| Forenzen met de auto |
Maar dat was niet de reden dat ik een velomobiel kocht.
Ik wilde gewoon hard gaan. Dus dan is de volgende stap na een open ligger (Optima Baron) een velomobiel.
En na een tijdje te hebben rond gereden in de omgeving de stoute schoenen aan getrokken en op een vrije dag de route richting het werk eens gaan ontdekken.
Dankzij mijn richtingsgevoel (welke omgekeerd evenredig is met mijn eigenwijsheid) was ik ruim 2 uur onderweg.
 |
| Forenzen met de Quest, zoek de tien verschillen ;-) |
Diverse bezorgde collega's boden mij koffie en een rit naar huis aan. De koffie werd in dank aanvaard, de rit naar huis beleefd afgewezen.
En op een gegeven moment begin je er gewoon aan.
Naar mate je vaker gaat, word je er ook handiger in. Zo kom je er bijvoorbeeld achter dat het niet handig is om de toegangspas van de zaak ergens onderin een tas te stoppen.
Waren het de eerste keer bewonderende blikken, later werd er toch wat vreemd opgekeken naar die man die gehuld in MAMIL pak en op badslippers het kantoorpand binnen kwam.
Nou voelde ik mij ook wat underdressed toen ik zo een lift vol stropdassen instapte ...
Maar goed, de aanhouder wint, zoals een oud Hollandsch spreekwoord zegt. Het jaar daarop bleken ook andere collega's het licht te hebben gezien. Zelfs de directeur is een paar keer vanaf Voorschoten op zijn racefiets naar Nieuwegein gekomen !
Een velomobiel tegen de file ?
Nee, toch niet.
In plaats van stilstaan op de snelweg sta ik nu stil te wachten voor de douche ...
A velomobile as a solution to traffic jams ?
Originally, the velomobile was designed as an alternative method of commuting for short distances to about 30 kilometers.
|
| My commute by car |
But that was not the reason I bought a velomobile.
I just wanted to go fast. So the next step after a recumbent (an Optima Baron) was a velomobile.
After some time getting used to the Quest I decided it was time to explore the route to work.
Thanks to my sense of direction (which is inversely proportional to my stubbornness) it took me more then 2 hours to complete the journey.
|
| Commuting by Quest |
Several worried collegues offered me coffee and a ride home. I accepted the coffee and politely waved aside the ride home.
At a certain moment you just start. And the more often you
commute by velomobile, the easier it becomes. You quickly learn it's not very clever to leave your entrance pass in your trousers which is stached at the bottom of a bag in the tail of the Quest.
At first I got admiring glances of collegues, but lateron they looked a bit funny when they saw me fully dressed in my MAMIL suite and on flip-flops walking into the office building.
And I must admit, I felt slightly underdressed when I entered the elevator full of suites.
Oh well, 'The one who perseveres wins', the old Dutch proverb says.
The next year some other collegues also saw the light.
Even the director commuted a few times on his racing bike, all the way from Voorschoten to Nieuwegein (about 60 kilometers) !
A velomobile as a solution to traffic jams ?
No, not for me.
Instead of waiting between other cars on the highway, I'm waiting for my turn to take a shower ...
