Rotte Rit nr. 2 / Rotte Ride no. 2

De Rotte Rit nr. 2, met Hans, Marius, Willem Jan en Richard.
   For English please scroll down

Pfew, 08:00 is best vroeg voor de vrije zaterdagochtend. Maar dat geeft niet, het weer ziet er goed uit en de temperatuur zal alleen maar toenemen.
Gisteravond de accu gevuld, de banden gesmeerd, de ketting van verse lucht voorzien en het MAMIL pak alvast klaargelegd.

Na een ontbijtje de Quest naar buiten gereden en op weg gegaan naar het verzamelpunt op de boulevard van Nesselande.
Hier stond Hans al te wachten en kort daarop kwamen ook Marius, Richard en Willem Jan aangereden.
Na een korte kennismaking zijn we op weg gegaan.

Altijd weer een apart gezicht, zo'n kudde ligfietsers. Hans op z'n zwarte Optima Cheetah, Richard met een witte Raptobike, Marius met een witte Quest XS, Willem Jan met een witte Quest en ondergetekende met ook een witte carbon Quest.

We hebben getracht een zo groen mogelijke route te nemen en dat is aardig gelukt.
Op een klein stukje na, het rustieke weggetje bij Zoetermeer richting de A12 waar je als Questrijder zachtjes in slaap wordt gewiegd bleek halverwege afgesloten, dus moesten we een lus terug over een industrie terrein maken.
Eenmaal op het fietspad langs de A12 was het weer ouderwets knallen.
Voor de volledige rit zie Strava.
 
Hans had de pech om net aan het begin van dit stuk als laatste man lek te rijden, En ja, wanneer kom je erachter dat je een man te weinig hebt ?

Na een tijd wachten en een stuk terugrijden (thnx. Richard) besloten we door te rijden naar de afgesproken koffie tent langs de Rotte, een paar honderd meter verderop.
Ja hoor, hadden we net de bestelling gedaan, 3x raden wie er aan komt ...

Willem Jan, Marius, Hans, Richard en de lege stoel van de fotograaf.

Na een heerlijke koffie en slagroom met appelpunt (thnx. Marius -de Fiets&maker- Mudde) werd de ondertussen weer platte achterband van de Cheetah met vereende krachten vervangen en hebben we het laatste stuk naar huis gescheurd.

Heren, bedankt voor deze fijne rit !

Slagroom met appelpunt

   The Rotte Ride no. 2, with Hans, Marius, Willem Jan and Richard.

Pfew, 08:00 is quite early for this free saturday. But that doesn't matter, the weather looks good and the temperature can only go up.
Yesterday evening I prepeared the Quest, filling the batteries, lubricated the tires, filled the chain with fresh air and ironed the MAMIL suit.

After breakfast I rode the Quest outside and went to the meeting point at the boulevard of Nesselande.
Hans was already there and after a few minutes Marius, Richard en Willem Jan arrived as well.

It's always a nice sight, such a herd of recumbents. Hans on his black Optima Cheetah, Richard with a white Raptobike, Marius with a white Quest XS, Willem Jan with a white Quest and undersigned with a white carbon Quest.

We tried to avoid the city and ride through the green fields, which went quite well.
Only a small portion of the ride, a picturesque road near Zoetermeer where the Quest rider is gently rocked to sleep on the bumpy tarmac, was closed so we had to make a detour through an industrial area. Once on the cycle path along the A12 we could get up to speed.
For the complete ride see Strava.

And just at the start of this section, Hans lost the pressure of his back tire. And right at this moment  he was the last man. So nobody saw him stop and it took a while before we noticed he was missing.

We waited for a while (perhaps he was answering nature's call ?), tried calling him on his cell phone   and decided to go to the restaurant just around the corner were we should drink some coffee.

And just as we placed our order, guess who's coming ...

Willem Jan, Marius, Hans, Richard and the empty chair of the photographer.

After a delicieus whipped cream with apple cake and coffee (thnx. Marius -de Fiets&maker- Mudde) We replaced the flat tire of the Cheetah and raced home.


Gentleman, thanks for the ride !

Whipped cream and apple cake

Valhelm, Hoofdzaak / The effect of not wearing a helmet

Valhelm, Hoofdzaak.
Een slogan uit vroeger tijden, maar nog steeds actueel.

   For English please scroll down

Nu dacht ik altijd dat het met mijn snelheid wel mee zou vallen. De pieken en maximale snelheden die ik op Strava langs zag komen, ach, dat zal wel een onnauwkeurigheid van het GPS systeem dacht ik altijd maar.
Totdat ik eens flink gas gaf op een polderweg en ook op de snelheidsmeter in de Quest de bevestiging zag.

Valhelm, hoofdzaak ?

Tja, wat het effect is van een frontale botsing met zo'n snelheid laat zich raden. Compleet geplet.
De carbon / innegra body heeft de klap gelukkig goed weerstaan.

  
Use a helmet ?
I thought my speed was ok. And I thought the maximum speeds on Strava were the result of the inaccuracy of my GSP system. Until I came on a empty road and put the pedal to the meta... , Euh, I mean carbon and saw the confirmation of the speed on the onboard speedometer of the Quest.

That's why you should always wear a helmet (?)

And look at the effects of a collision with that speed. Completely flattened.
The carbon / innegra body took the impact well, not a scratch.

Kedeng Kedeng / Kedeng Kedeng

'En kilometers as-falt schieten onder mij door.
Ik ben op weg naar ... ' etc. (zie verder deze link)

   For English please scroll down

Een leuk Nederlandstalig nummer, zeker voor op de radio. (want dan heb je immers zelf de keuze om het uit te zetten.) ;-)
Zoniet in de Quest.

Tijdens een relaxt ritje langs de Rotte werd ik eens ingehaald door een in strak tenue gestoken kudde bukkers. Ondanks hun over het algemeen groene tenue werkte het op mij als een rode lap op een stier.
Dus vol gas er achteraan.

Nu was het die dag aardig weer, dus er waren een hoop andere mensen aan het genieten op de fiets. Dat maakte de achtervolging wel wat lastiger. Het heeft weinig zin om als een achtelijke al slalommend over het toch niet al te brede fietspad te gaan racen.
De bukkers hadden het wat dat betreft een stukje makkelijker, dat slalommen ging hun wat makkelijker af.
Op een gegeven moment zag ik mijn kans schoon.
Voor mij reed een bejaard echtpaar in dito tempo, dus die ga ik inhalen.

Ook kwam een bejaard echtpaar mij tegemoet. Hmm, zo te zien kan ik zonder problemen inhalen.
Dus schakelen, gas geven en vaart maken en dan ...
Vol in de rem.
Het tegemoet komende echtpaar reed waarschijnlijk electrisch ondersteund en een stuk sneller dan dat ik ingeschat had. Inhalen was niet verantwoord meer dus dan maar vol in de ankers achter mijn bejaarde voorliggers duiken. (hadden niets in de gaten en fietsen vrolijk verder)

Ik voelde de Quest met geblokkeerde remmen een stuk doorglijden. Jammer dat de achtervolging mislukt was, eer dat ik weer in de juiste versnelling zit en een mogelijkheid heb gevonden om in te halen zijn de groene bukkers al te ver weg.
Ach, er zullen nog genoeg andere gelegenheden komen.

Het viel me wel op dat er na deze remactie een gebonk uit het vooronder leek te komen tijdens het rijden.
Kedeng Kedeng, Kedeng Kedeng.
Dus eenmaal thuis maar eens de banden goed bekeken.

De vermoedelijke oorzaak van het 'Guus Meeuwis-rijden'

 Zou dit nog te repareren zijn middels een strook rubber erop te plakken of is dat bij voorbaat al kansloos ?
En zijn de sneden in het loopvlak uberhaupt dicht te lijmen ?

  

'And miles of tar-mac are passing under me.
I'm on my way to  ... ' etc. (for the complete version see this link)

A nice Dutch song, certainly on the radio. (because only then you have the choise to turn it off). ;-)
If not in a Quest.

During a relaxt ride along the river Rotte I was overtaken by a herd of diamond frame riders.
Despite their green Mamil suits it worked for me as a red rag on a bull.
So full throttle in pursuit mode.

This day it was rather nice weather, so there were a lot of other cyclists enjoying their rides.
That makes the pursuit a bit more difficult.
Slalomming around other people on a rather small bicycle path with a Quest is not done.
At a certain moment I saw an opportunity.
In front of me there was an elderly couple, riding in ditto tempo.
Ahead came also an elderly couple, but the distance was large enough for me to overtake.
I thought.

The oncoming couple was probably riding with electric support and were faster then I assessed. So after shifting and pedalling hard I had to abort the overtake and apply full brakes and steered to the right. (and the elderly couple in front of me didn't noticed a thing and were riding happily ever after)
I felt how the brakes of the Quest block and we slide along the tarmac.
A pity the pursuit had to be aborted. Before I'm in the right gear again, gained speed and have another opportunity to overtake the green diamond frame riders are long gone.
Well, never mind, there will come plenty of other days and opportunities.

After this brake action there was a strange noise coming from the front of the Quest while riding.

Kedeng Kedeng, Kedeng Kedeng.
At home I take a close look at the front tire.

The probable cause of  'Guus Meeuwis-riding'

Could this be fixed by applying a piece of rubber or is this tire at its end of life ?
Could you glue cuts in the tread of the tire ?