RIS

Nog even een avondritje met Hans F. gemaakt.

 For English please use Google translate -->

Hij moest een boodschap doen in Zoetermeer, dus waarom niet met de Quest ?
Zo gezegd, zo gedaan. 
Het ging weer als vanouds, maar voor het gevoel wat sneller.

Op de terugweg langs de HSL zag ik een vlekje in mijn spiegel.
Ik zag het niet alleen, ik voelde het ook. Dat moet een treintje bukkers zijn.

Hmm, we krijgen dus visite.
Het gas eraf om om ze te laten naderen.
Dat valt niet mee, zo rond de dertig te moeten rijden terwijl je weet dat je harder kan.
Maar het moet even.

Na een tijdje tikten ze aan, 3 bukkers. Meneer met baard reed voorop, gevolgd door een meneer met roze sokken en de laatste bukker had een witte jas.
Ik liet een gaatje vallen en ze doken erin.

Hans gaf iets gas bij en voerde subtiel het tempo op. Zachtjes, niet te hard.
De drie hadden zich vastgebeten op Hans en zo trapten we gezamenlijk door de avond.

Even verderop werd het fietspad een stuk breder en begon de aanloop naar het viaduct.
De drie gingen in een waaier rijden, tja, ruimte genoeg.
Nu even goed timen ...

En GO ! 
Op het brede stuk gaf ik wat gas en haalde de witte jas in, die verbaasd opzij keek.
Ook de roze sokken en baardmans liet ik achter mij.
Ik stuurde naar Hans, die ondertussen ook wat meer vaart had gemaakt.
Ik richtte mij op in de Quest en sloeg met mij vlakke hand op de smurfenmuts.
'Tikkie, jij bent 'em !', om vervolgens vol gas het viaduct op te stormen.

'Velomobielen kunen niet klimmen'. Pfff, en of we kunnen klimmen !
De roze sokken gingen op de pedalen staan en stoempte naar boven.
Jammer joh, ik had net de goede cadans te pakken en schakelde naar het volgende blad.
Het ging lekker. Ok, het doet even pijn, maar het viaduct is geen Mont Ventoux dus gewoon volhouden.

Yes ! Als eerste boven ! En nu doorgaan, want even verderop duikt alweer een volgende bukker op.
TACX staat er met grote letters op zijn onderrug geschreven.

Hmm, is dat niet zo'n thuis-train-apparaat ? Nou, laat maar eens zien wat je kan dan en daar gaat 'ie weer.
Jammer van die onoverzichtelijke kruising, de snelheid moet eruit. Want ik wil een volgende keer ook weer kunnen rijden. 

Het stoplicht staat op rood, maar dat bleek voor meneer TACX geen enkele belemmering. Als ik bijna stil sta voor het stoplicht, springt deze op groen. 

Ondertussen is Hans ook bij getrokken en gezamenlijk speren we meneer TACX achterna.
Erop en erover, schijnt dat te heten. Hij is geen partij.


Moet dat nou zo hard ?
Ja. Ik vind van wel.
Je koopt toch ook geen Lamborghini om boodschappen mee te gaan doen ? ;-)

En bukkers inhalen blijft een leuke sport, ook al weet ik dat het een ongelijke strijd is.
Langzaam maar zeker gaat het weer een gelijke strijd worden; mijn jaren ervaring gaan steeds meer tegen werken.
Toch is het geen persoonlijke strijd, misschien is het meer om mijzelf te bewijzen dat deze 50+ ook nog 50+ kan rijden.
En hopelijk eerdaags dat deze 55+ ook 55+ kan rijden ...